متهم جنایت در پاتوق معتادان، قتل را گردن نگرفت | مقتول افغانستانی خود را ایرانی جا زده بود!

در دادگاه چه گذشت؟

در ابتدای جلسه مادر مقتول به جایگاه رفت و گفت: «متهم ۶ ضربه چاقو به پسرم زده و این نشان می‌دهد که او فقط می‌خواسته پسرم را به قتل برساند. چند هفته بعد از این حادثه پسر دیگرم به خاطر مرگ برادرش سکته مغزی کرد و فوت شد. چند ماه قبل نیز همسرم از دنیا رفت و حالا من ماندم و یک دختر که غیر از او هیچ‌کس را ندارم. متهم زندگی‌ام را نابود کرد و تنها درخواستم قصاص است.»

سپس متهم به جایگاه رفت و گفت: «من موادمخدر می‌فروختم. روز حادثه به پاتوق معتادان رفته بودم تا مواد بفروشم که خسرو جلویم را گرفت و مانع کارم شد. او مدعی بود ماهانه ۱۵ میلیون تومان رشوه می‌دهد و سرقفلی آن مکان مال اوست. ابتدا توجهی نکردم، اما به یکباره او شالی را دور گردنم انداخت و گفت امروز تو را خفه می‌کنم. خواستم فرار کنم که جفت پا زد و روی زمین افتادم تا بلند شدم با پشت چاقو ضربه‌ای به پیشانی و بینی‌ام زد که چشمانم سیاهی رفت. بعد هم چاقو از دستش افتاد و من آن را پرتاب کردم که به پهلویش خورد و من هم فرار کردم.»

قاضی از متهم پرسید: «اتهام قتل عمد را قبول داری؟»

شاهرخ جواب داد: «نه. من کلاً یک ضربه چاقو آن هم از فاصله یک متری به او زدم و نمی‌دانم که ۵ ضربه دیگر را چه کسی به او زده است. من ماه‌هاست که در زندانم، همسرم چند سال قبل فوت کرده و فرزندانم حالا بدون من آواره شده‌اند.»

در این هنگام مادر مقتول به نشانه اعتراض گفت: «در روز بازسازی صحنه قتل، متهم به زدن ۶ ضربه اعتراف کرده و حالا هم به دروغ می‌گوید که پسرم خفت‌گیر و مواد فروش بوده در حالی که او در کار چاپ پارچه بود و اصلاً خلاف نمی‌کرد.»

پس از آن وکیل متهم به جایگاه رفت و گفت: «موکلم از همان ابتدا تأکید کرده که یک ضربه چاقو بیشتر به مقتول نزده و منکر زدن ضربات دیگر بوده که آن ضربه هم کشنده نبوده است.»

با پایان جلسه قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.

منبع: ایران

سومین پیام تلویزیونی رهبر معظم انقلاب اسلامی: رژیم صهیونی در زیر ضربات جمهوری اسلامی تقریباً از پا درآمد و لِه شد | آمریکا دستاوردی از این جنگ نداشت (۵ تیر ۱۴۰۴)